Over politiek praten is altijd gevaarlijk. Je weet maar nooit wie je tegen de schenen schopt. Op dit moment bestaat Nederland uit partijtjes die elke vier (of minder) jaar hun ‘campagne’ voeren over dingen die ze gaan doen, of misschien ook niet. De democratie heeft nooit slechtere vrienden gehad dan de huidige politieke partijen. Het totale gebrek aan een brede visie op de ontwikkeling (van de mens en natuur) in ons land is eigenlijk wel tragisch.
We hebben ‘single issue’ partijen (dieren of nederland), geloofspartijen (enerzijds, anderzijds), bestuurlijke vernieuwingspartijen (euh), niksige partijen (die er ooit toe deden). Buiten af en toe campagne voeren is Den Haag bezig met praten. Ik vond het interessant te horen wat de SP al jaren doet. De SP volgt de massalijn. Zij leggen hun hoor te luisteren in een wijk, een stad en het land en leggen het gemiddelde geluid langs de progressieve agenda. Is er een match dan heb je je haalbare doel te pakken. Een soort van marketing met een ideologische agenda.
….De SP beriep zich in de strijd voor het socialisme op het gedachtegoed van Marx, Lenin en Mao. De door de laatste ontwikkelde strategie van de ‘massalijn’ nam daarin een prominente plaats in. Op basis van dit leerstuk richtte de SP aan het begin van de jaren zeventig ‘massaorganisaties’ op, die zich opwierpen als de belangenbehartigers van bepaalde groepen (bijvoorbeeld huurders). …
Enkele SP-leden schieten wel een beetje door in de massalijn. Juist op het vlak van huurders. Aan de andere kant is voor de ruggegraat van de SP ‘alle bezit sowieso diefstal’. Zo bezien is er van doorschieten geen sprake. We gaan interessante tijden beleven.